کد مطلب:53602 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » مهدويت

آيا قيامت كه در قرآن توصيف آن آمده زودتر اتفاق ميافتد يا ظهور حضرت ولي عصرغ; زيرا در روايات آمده كه ياران آن حضرت كه از دنيا رفتهاند در زمان ظهور آن حضرت زنده ميشوند و در خدمت آن حضرت هستند، و ما نيز اين زنده شدن را در قيامت داريم...؟

ظهور امام زمانغ قبل از قيامت است، بعد از ظهور آن حضرت

دنيا آباد ميشود و آن حضرتبا ظهور خود در راه برقراري عدالت با جباران و ستمگران مبارزه ميكند و همة آنان را به شكست و تسليم وا ميدارد و دنيا را پر از عدل و داد ميكند; چنانكه خداوند متعال ميفرمايد: وعد اللّه الذين ءَامنوا منكم وَ عَمِلُواْ الصَّـَـلِحَـَتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الاْ ?َرْضِ...; (نور، 55) خدا به كساني از شما كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كردهاند، وعده داده است كه حتماً آنان را در اين سرزمين جانشين ]خود[ قرار دهد....

بسياري از مفسران معتقدند: وعدة الهي در اين آيه، اشاره به حكومت حضرت مهديغ است و بيترديد حكومت امام مهديمصداق كامل اين آيه ميباشد. امام سجاد7 در تفسير اين آيه فرمود: به خدا سوگند آنها شيعيان ما هستند; خداوند اين كار را براي آنها به دست مردي از ما انجام ميدهد كه مهدي اين امت است; زمين را پر از عدل و داد ميكند، آنگونه كه از ظلم و جور پر شده باشد....(ر.ك: تفسير نمونه، آيةالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 14، ص 527 ـ 532، دارالكتب الاسلامية / مجمعالبيان، مرحوم طبرسي، ج 7، ص 267، مؤسسه اعلمي بيروت.)

پيامبراكرمميفرمايد: مهدي از من است اسم او اسم من و كنيهاش كنية من است و شبيهترين انسان ـ از نظر خَلق و خُلق ـ به من ميباشد، او داراي غيبتي است... پس زمين را ـ همانطور كه از ظلم و ستم پر شده ـ از عدل و برابري پُر ميكند.(ر.ك: كمالالدين و تمام النعمة، شيخ صدوق، ص 271، مؤسسه اعلمي بيروت.)

باز آن حضرت فرمود: ...روحالله عيسيبنمريم از آسمان فرود آيد و پشتسر مهدي نماز ميخواند، سپس او زمين را به نور خداوند متعال روشن ميسازد و سلطنت او در مشرق و مغرب (كره زمين) گسترش پيدا ميكند.(ر.ك: كشفالغمّه، علي بن عيسي إربلي، ج 2، ص 507، نشر مكتبة بنيهاشمي.)

امام حسن مجتبيميفرمايد: خداوند در آخر زمان و روزگار سخت در ميان جهل و ناداني مردم، مردي را بر ميانگيزد و او را با فرشتگان خود تأييد (و كمك) ميفرمايد و ياوران او را حفظ ميكند و با آيات و نشانههاي خودش او را ياري ميدهد و بر كرة زمين غالب ميگرداند. تا آنجا كه مردم پارهاي از روي ميل و گروهي بيميل و با اكراه به دين خدا ميگروند، سپس زمين را پر از عدل و داد و نور و برهان ميكند تمام مردم جهان در برابر او خاضع شوند هيچ كافري باقي نميماند مگر آنكه مؤمن شود و هيچ بدكاري نميماند مگر آنكه اصلاح گردد ... گنجها و معادن براي او آشكار ميشود و چهلسال در بين مشرق و مغرب عالم سلطنت ميكند...(ر.ك: الاحتجاج، مرحوم طبرسي، ج 2، ص 294 ـ 297، انتشارات اسوه.)

در روايتي امام صادقميفرمايد: هفت نفر از اصحاب كهف، يوشع بن نون (وصي حضرت موسي)، سلمان فارسي، ابودجانه انصاري، مقداد و مالك اشتر نيز در زمان ظهور امام زمان زنده ميشوند و جزء فرمانروايان آن حضرت خواهند بود.(الارشاد، شيخ مفيد، ج 2، ص 386، نشر كنگره شيخ مفيد / كشف الغمه، علي بن عيسي إربلي، ج 2، ص 466، مكتبة بني هاشمي، تبريز.)

بنابراين زنده شدن مردگان اختصاص به قيامت ندارد، بلكه در دنيا نيز اتفاق افتاده و قرآن مجيد نمونههايي از آن را در سورة بقره آيات: 55 و 56 (زنده شدن عدهاي از بني اسرائيل در زمان حضرت موسي)، 73 (زنده شدن مقتول به دستور حضرت موسي)، 243 (جمعيتي كه از ترس مرگ از خانههاي خود بيرون رفتند كه خداوند فرمان مرگ به آنها

داد و سپس آنها را زنده نمود)، 259 (زنده شدن عزير پيامبر بعد از صد سال)، بيان نموده است.

بعداز ظهور امام زمان و در زمان رجعت نيز عدهاي زنده خواهند شد. رجعت يكي از عقايد ما شيعيان و مربوط به قبل از قيامت است.

مرحوم شيخ مفيد; در كتاب اختصاص از امام صادقنقل ميكند كه فرمود: اولين كسي كه به دنيا باز ميگردد، حسينبنعلياست و رجعت عمومي نيست; بلكه تنها كسانيكه در ايمان و يا در شرك، محض و خالص باشند، باز ميگردند.(ر.ك: بحار الانوار، ج 53، ص 39.)

در همان كتاب نقل شده كه حضرت امام باقر7 از ابوبصير سؤال فرمود: آيا اهل عراق رجعت را انكار ميكنند؟ ابوبصير جواب داد: بله. امام فرمود: آيا قرآن را نخواندهاند كه ميفرمايد: ويوم نحشر من كلِّ أمّة فوجاً (نمل، 83)(ر.ك: بحار الانوار، ج 53، ص 40، داراحيأالتراث.)

در همان كتاب آمده كه حضرت امام صادقفرمود: اولين كسي كه به دنيا رجوع ميكند، حسينبنعلياست، و پس از آن، زمام حكومت را بهدست ميگيرد... .(همان، ص 46.)

در زيارت اربعين امام حسينآمده است: و اشهد الله و ملائكته و انبيأه و رسله انّي بكم مؤمن و بايابكم موقن بشرايع ديني و خواتيم عملي كه فراز بايابكم موقن; يعني به بازگشت شما يقين دارم.(در بحارالانوار، ج 53، باب الرجعة، 162 روايت در زمينة رجعت از كتب گوناگون جمعآوري شده است.)